Painkiller

Polska: czerwiec 2008

pachnie II wojną światową

a pachnie II wojną światową, a to mam w COD2.

No nie mam COD4 :( Połączenie gry wojennej i "horroru" nie "wygląda" ładnie.Oczywiście według mnie.

(...) Necro będzie fajny ale kto będzie chciał pykać w coś co wygląda staro... tylko zaciekawieni nieliczni już fani PK.

Kojarzycie Painkillera? Z pewnością tak. Gra studia People Can Fly swego czasu sporo namieszała na rynku elektronicznej rozrywki. Szybka akcja w stylu Quake’a i świetny klimat, jaki udało się twórcom wykreować, to główne czynniki, dzięki którym przygody Daniela Garnera na długo zapadły nam w pamięć. Miejmy nadzieję, że nie inaczej będzie z NecroVision – grą przygotowywaną przez ekipę Farm 51, z której część pracowników przed kilkoma laty szlifowała Painkillera. Tym bardziej, że korzysta ona ze znacznie ulepszonego silnika swego starszego brata po kądzieli.

NecroVision zabierze nas w mało jeszcze wyeksploatowane przez branżę gier okopy z czasów I wojny światowej. Ale nie będzie to do końca takie sobie zwykłe miejsce. Pola bitew przemierzają żołnierze zamienieni w zombie, a pod ziemią znajduje się królestwo wampirów, które – zapuszczając się coraz głębiej w poszukiwaniu surowców – nieopatrznie otwierają przejście do królestwa demonów, co prowadzi do wyniszczającej wojny pomiędzy nimi. Demony zaczynają zdobywać przewagę i tu rozpoczyna się właśnie rola gracza.

Wielkie wojny bywają sprawdzianem dla ciała i dla ducha. Gracz wciela się w młodego Amerykanina, który zaciąga się do brytyjskiej piechoty i trafia na front gdzieś w północnej Francji. Rzeczywistość weryfikuje jego oczekiwania. Wokół tylko śmierć, krzyki umierających i żywe trupy, które wzięły się nie wiadomo skąd. W odróżnieniu od Painkillera bowiem, NecroVision dysponuje, jak zapewniali w trakcie rozmowy na tegorocznych targach Games Convention pracownicy 1C, dość bogatym tłem fabularnym. Może nie przesadnym, ale wielokrotnie przyjdzie nam znajdować chociażby wyjaśniające sytuację listy pozostawione przez zmarłych żołnierzy.

Najważniejsza jest jednak akcja, która ani na chwilę nie zwalnia. O zombie pisałem już wyżej, ale na naszej drodze staną również chociażby zakuci w metalowy pancerz wrogowie, przypominający nieco Tatuśków z BioShocka czy inni bossowie. W trakcie prezentacji producent zdecydował się pokazać mapkę rozgrywającą się w angielskim Stonehenge, okupowanym przez skonstruowanego przez Niemców wielkiego skorpiona. Walka wyglądała spektakularnie i dzięki konieczności zastosowania kilku różnych technik przypominała najlepsze chwile spędzone z Painkillerem. A kiedy dojdzie do tego jeszcze możliwość niszczenia otoczenia, to.... będzie naprawdę nieźle. Może nie należy oczekiwać opadu szczęki, ale na pewno mamy do czynienia z bardzo solidną produkcją.

Ponieważ akcja gry toczy się podczas pierwszej wojny światowej, to i część dostępnej broni będzie odzwierciedlać to, co można było spotkać wtedy na polach bitew. Z czasem jednak znajdziemy coraz bardziej wymyślne pukawki, pozwalające na sianie wokół pożogi i zniszczenia. Co ciekawe, nasza postać może również wpaść w szał i spowolnić czas reakcji otaczających ją wrogów. Pomysł nienowy, ale w tym akurat tytule mogący sprawdzić się wręcz znakomicie.

Innymi słowy, jeśli Painkiller sprawił Wam wielką frajdę, nie inaczej powinno być w przypadku NecroVision. Osiemnaście różnorakich rodzajów broni, walki z wielkimi bossami, liczne zagadki i ukryte poziomy, a do tego wszystkiego jeszcze sprawdzony system walki mogą gwarantować wspaniałą zabawę. Czy aby na pewno nie przelicytowaliśmy ciekawej prezentacji, okaże się dopiero w listopadzie tego roku.

Jakie jest NecroVision? Fajne. Bardzo fajne. Nie jest to żaden przełom, rewolucja czy tam inna innowacja popychająca do przodu gatunek gier a strzelanki w szczególności. Na pewno nie. Nie jest to też gra wybitna czy coś w tym rodzaju, bo ma wady i to dość widoczne. Ale najważniejsze jest jedno - dobrze się gra i chce się grać.
 
Dobra NekroWizja

Mówiąc krótko - jest to coś w rodzaju Painkillera po prostu. Szczątkowa fabuła, prosta rozgrywka. Idziesz i strzelasz... lub walczysz wręcz. Znikąd wypadają potwory przeróżne, od żołnierzy, przez zombie i wampiry na demonach kończąc. Generalnie - oldschool jak się patrzy. Żadnego skradania, żadnego czajenia, żadnego kombinowania. Trzeba szybko reagować, szybko się ruszać, szybko i celnie strzelać. Myślenie opcjonalne i generalnie zbędne. Tempo jest bardzo szybkie, miejscami wpadając w takie dzikie kołowroty przemocy, że myszka wysiada. Hardcore. Chłopaki i dziewczyny z Farm 51 cieszyli się, że robili grę tylko na PC, bo nie musieli spowalniać i ułatwiać rozgrywki dla graczy konsolowych - to są ich własne słowa, więc proszę mnie nie bić, ja tylko powtarzam (ale z satysfakcją).
 Gra robi wrażenie w sensie wizualnym. Podrasowany silnik Painkillera nie jest w stanie równać się z engine Crysisa oczywiście, ale udało się z jego pomocą stworzyć naprawdę świetne, urozmaicone i bardzo obszerne lokacje. Pełne rozmachu. Monumentalne nawet. Przytłaczające. A jak już człowieka przytłoczy, to wyskakuje kilkanaście lub też więcej przeróżnych stworów, które bezmyślnie rzucają się na gracza. Sztuczna Inteligencja? W zaniku. Ale adrenaliny za to jest w bród, gdy bydlęta dopadają nas całą bandą i trzeba rozpychać się łokciami.
 
W twarz? W twarz?!?

No właśnie, ta cała walka wręcz. Pomysł - świetny. Wszystkie bronie, także te strzeleckie, można wykorzystać do walki w zwarciu na różne sposoby - i często się to robi, bo przeciwnicy do zwarcia zdecydowanie dążą. Fajny jest też pomysł łączenia ciosów w mordercze sekwencje, tych zaś w łańcuchy coraz potężniejszych kombosów. Ale różowo nie jest, bo walka wręcz jest trochę zbyt chaotyczna i właściwie mało widowiskowa. Za szybko wszystko się dzieje tutaj, nie widać nawet pojedynczych ciosów, nie widać jak się bije przeciwnika i nie widać jak on obrywa - szast, prast i już. Podejrzewam, że gdyby zrobiono to jakoś inaczej, wolniej i bardziej widowiskowo, to siadłoby tempo gry, ale... ja bym wolał jednak takie bardziej osobiste tłuczenie się po buziach. Coś w stylu piły z DOOM, Lancera z Gears of War albo kapitalnych kontekstowych wykończeń z ogólnie dość kiepskiego The Bourne Conspiracy.

Jasne, to pierwsza gra Farm 51 i nie można oczekiwać, że od razu zadziwią świat. To znaczy można oczekiwać, ale lepiej się nie spodziewać, że te oczekiwania się spełnią. Zresztą, jak na debiutancki projekt NecroVision jest zaskakująco dobre i dopracowane w drobnych szczegółach - naprawdę strasznie fajnie się gra. Jest klimacik, jest sugestywna muzyka, jest fajna oprawa graficzna, jest mnóstwo sekretów, ukrytych niespodzianek i jest... masowa rzeź. Nawet ta walka wręcz się sprawdza, choć mogłaby być lepsza.
 
Tryb wieloosobowy? Raczej podziękujemy

Jedyne co wyraźnie kuleje to multiplayer. Tradycyjny, quake'owy deathmatch, tyle że spowolniony. Gracze ruszają się dwa razy wolniej niż w normalnej grze i mają dostęp tylko do konwencjonalnych broni, bez czarów i tym podobnych. Jak dla mnie - lekko chybiony pomysł. Albo robimy szybki deathmatch, albo wolną grę taktyczną. Na coś się trzeba zdecydować. Ewentualnie może być szybka gra taktyczna, ale wszyscy na wszystkich w zwolnionym tempie? Nie, to nie zadziała. Owszem, w naprędce zorganizowanym w siedzibie Farm 51 turnieju multi udział wziąłem, nawet drugi byłem w ogólnym rozrachunku, ale grało się dość bezbarwnie. Unreal Tournament III jest dużo lepszy, a i tak mało kto w niego gra - NecroVision w multi wielkiej furory nie zrobi, niestety.

To tyle jeśli chodzi o pierwsze wrażenia z kilku godzin gry w prawie pełną wersję. Warto się NecroVision zainteresować, to pewne. Ale nie oczekujmy cudów. To nie będzie krok milowy polskiego produkowania gier. NecroVision to nie Wiedźmin, tylko kuzyn Painkillera. I jeśli podobał się Wam ten ostatni, to możecie stawiać w ciemno na gierkę z Gliwic. Nie zawiedziecie się.

I co dalej?

Farm 51 pracują już nad kolejnym projektem. Nie chcieli powiedzieć jakim. Ale patrząc na ich pierwszą grę można liczyć na coś naprawdę ciekawego.

Sławek Serafin

nvngod a ja kombinowałem z nvgod i nie działało ;P