Painkiller:
Rozdział I:
Kompleks Atrium! To mnie naprawdę zaciekawiło. Plansza była dość ładna i dobrze wykonana. Widać że stwórcy się postarali.
Rozdział II:
Opera! Wszystko ładnie, można by czuć jakbyśmy byli na jakimś demonicznym koncercie. No i fajnie widzieć jak wielkie oświetlenie spada na środek sali.
Rozdział III:
Baza Wojskowa! Czułem się jak w prawdziwym wojsku. Na dodatek jakie wyśmienite maszyny, działka. Żołnierze również.
Rodział IV:
Zamek! Widoki jak ze średniowiecza.
Rodział V:
Piekło! Widać nie tylko ja mam bujną wyobraźnię ale i stwórcy Painkillera.

Battle out of Hell:
Sierociniec- Nie dość że może przestraszyć to jeszcze ładne wykonanie całego budynku.
Wymarłe miasto- Wymarłe względem truposzy. No i jeszcze jest... Duże!

Skomentuje to w dziwny sposób:

''Biedne dziecko które nawet dobrego forum (a co dopiero logo) nie umie zrobić, postanawia skopiować wszystko i zacząć chwalić się przed kolegami jaki on jest wielki. Nie wie jednak że sam sobie wywołał wojnę i tu już żadna broń mu nie pomoże przed hordą rozwścieczonych forumowiczów. Jest zdany sam na siebie.''

He,he. Z tego by był super Painkiller. ;D

To teraz ja!

Wcielamy się w Michaela Wilgraf (czyt. Łilgraf). Jest to student który niezmiernie interesuje się historią. Nie ogląda się za dziewczynami,nie zażywa dragów i nie pije alkoholu. Myśli tylko o odkryciach. Pewnego razu pojechał nad pewną górę aby zabawić się w ''archeologa''. Zaczyna kopać wielki dół. W końcu po długim kopaniu, spada do tajemniczej jaskini. Słuchać w niej krzyki i szepty. Przerażony jak nic, student postanawia zbadać jaskinię. Podekscytowany nowym odkryciem znajduje pewną skrzyneczkę ze szczerego złota. Oczywiście bierze ją i chowa. Po chwili jednak słychać głos jakiegoś demona. Mówi dziwnym językiem. Przerażony student ucieka z jaskini i wraca do akademika. Przysiągł sobie że już nigdy nie wróci do skrytego pomieszczenia. Jest noc a on nadal bada jej właściwości. W końcu jednak daruje sobie i przekłada na jutro. Dla pewności zasypia razem ze szkatułką w dłoniach. Budzą go jakieś tajemnicze dźwięki. Wstaje z łóżka i usiłuje zapalić światło, ale nie zdąża. Atakuje go jakiś demon. Szczerze mówiąc to widzi tylko jego krwawe, czerwone oczyska. Widzi  również jak wyciąga nóż, zabiera szkatułkę i wbija mu go w serce. Student budzi się w jakimś ogromnym pomieszczeniu gdzie jest zimno, naprawdę zimno. Spotyka jakiegoś anioła z wielkimi skrzydłami i dużą urodą. Obok niego idą skrzydlaci wojownicy z włóczniami. Opowiada on o tym jakim błędem było dotykać najświętszą szkatułkę. Że ściągnął zagładę na niebo i musi to naprawić. Wówczas zgadza się. Dostaje broń. Po chwili jednak zostaje  zatrzymany i poinformowany że szkatułkę ma wielki demon Glozar i trzeba go zlikwidować. Na jego drodze będzie stać horda rozwścieczonych diabłów. Czy mu się uda?

Nie wiem jak innym ale mi zdobycie karty w miasteczku nie sprawiało problemów. Co prawda ten filmik tutaj, zaskoczył mnie bo nawet nie wiedziałem o tych przejściach. Jedyne co odkryłem to kiedy przechodziłem lewym bokiem- o dziwo klauni się nie pojawiali. Tą duszę widziałem ale jak się do niej dostać to już niestety nie wiedziałem. Zignorowałem to i polazłem zabijać dalej.

Ps. Później spróbuję tym sposobem.

Lucyfer i Pancerpająk.

Lucyfer- Bo jest prosty do zabicia. Nie trzeba przy tym myśleć tylko mieć dobry refleks.
Pancerpająk- Nie wiem ale fajnie się do niego z działek strzela.  ma fajną grafikę.

A ja bym zrobił coś takiego:

Wielki, umięśniony, czarny, z ogromnymi skrzydłami demon. Większy od Alastora- mniejszy od Króla Alastora. Zębiska byłby normalne. Oprócz kłów które by mu wystawały. Ogon a na nim niesamowite kolce które na wskutek  kontaktu z nami- raniły nas. Potwór nazywałby się... Glozar. Jego pierwszy atak wyglądałby tak: Zaczyna uderzać pięści oma o podłogę, próbując nas podnieść do góry. Mamy go wtedy szansę zranić, ale rozsądniejsza jest ucieczka dalej. Jeśli wzbija nas w powietrze, pójdzie za nami. Tak,tak! Użyje skrzydeł i pazurami przetnie nas, zadając dużo obrażeń. Drugi atak to skrzydła. Zaczyna nimi machać i strąca na nas przedmioty co również nas rani. Teraz również możemy go zranić. Ostatni atak to jak wypruwa z siebie flaki i atakuje nas nimi. Ogień możemy odpalić w tych miejscach gdzie je sobie oderwał. Potem zastąpi je nowa skóra. Cóż Glozar to tak naprawdę nieudany eksperyment lucyfera i wygnany z piekieł. Jako iż jest nieudany, zabić można go dopiero po odpowiednim odpaleniu ołowiu. Na początku jest nie do zniszczenia. Ale wcześniej opisałem jakich ciosów używa i że wtedy mamy szansę go zranić. No to odpalamy ogień gdy On wykonuje ataki. Po jakimś czasie zmęczy się. Upadnie na kolana i będzie się podpierać rękoma jęcząc i wyjąc. My wtedy zadajemy mu o wiele więcej obrażeń. I tak w kółko aż nie zdechnie. ;D

Ile miałby życia? To już zależy od broni. Najwięcej obrażeń zadawałaby mu kołkownica. Ale strzelba- szybsza tylko ciut mniej obrażeń.
Jakie by nam obrażenia zadawał? 2 i 3 cios nie byłby groźne. Ale pierwszy mógłby na traumie od razu zabić naszą postać.

To tyle.

Mało jest strasznych poziomów. Co po tym że stwórcy zrobili jakiegoś zmutowanego klauna? Chociaż... Są dwa poziomy na których się nieco bałem.

Painkiller:
Wariatkowo - Ogółem nie było nic aż tak strasznego. To co mnie trochę onieśmieliło to samo wariatkowo które przed nami stało. Patrząc w górę widzieliśmy jakieś czarne chmury i ten ogromny budynek. Przypatrzyłem się nawet w okna, i widząc jaka tam jest chwilowa pustka... Czasami przerażało mnie jak ten demon na czworaka skakał. Szczególnie gdy się odwracałem a tu bach!

Battle out of Hell:
Sierociniec- Tutaj na początku czułem mocny klimat. Kilka kroków dalej i jakieś tajemnicze dźwięki. Pozbywamy się ich i idziemy dalej. Przechodzimy a tu... Cisza? Tego się bałem. Było za cicho. Kilka kroków na schodach a tutaj mi piłka spada. To było straszne. Jeszcze te śmiechy dzieci i ta muzyka... Tutaj się bałem.

Hm.... Ruszając trzeźwo (lub nie) umysłem, w ciszy i spokoju myśląc- udało mi się wymyślić dwa:

Krwawe Pobojowisko- Trafiamy na jakieś dziwne pole. Ziemia pachnie spalenizną,cała czarna. Rozglądając się dookoła widzimy chmury potężnych dymów wywołanych przez różne pożary. Idziemy prosto razem z naszą ukochaną bronią. W pewnym momencie ziemia się trzęsie a z ziemi wskakują... Kościotrupy w ubiorach dawnych żołnierzy? (wyglądają na żołnierze Napoleona) Są naprawdę agresywni... Jak nic zmuszają nas do szturmu. Idąc dalej, spotykamy budynki,wieże itp. Ale wszystko leży w gruzach! Po chwili armatami atakują nas kolejni wojownicy. Tym razem trochę mniejsi. Ostatni rodzaj potworów to ogromni żołnierze z szablami w łapie. Ich pancerze są ciężkie to przebicia a każdy atak jest bolesny. Na samym końcu tego horroru zaczyna się ostatnia walka. Jest nim sam Napoleon. Oczywiście ładujemy w niego ołowiem przy okazji nie dając się zranić. W końcu uciekamy z tej misji...

ZOO- Hm... Z początku wydaje się fajnie. Jednak idąc dalej z klatek zaczynają wyłazić jakieś dziwne trzygłowe lwy. Nawalają nas kulami ognia. My również musimy działać, więc niszczymy je a następnie mierzymy się z szympansami które obrzucają nas swoimi flakami. Po szturmie idziemy przez mały las gdzie atakują nas ptaki drapieżniki. Trudno je zabić ale pomóc nam może... Czarny niedźwiedź! Stoi na dwóch łapach i spala swoim płomiennym oddechem te ptaszyska. My jesteśmy wolni i uciekamy. Prawie koniec... Przechodzimy przez belkę gdy nagle z rzeki wyłażą krokodyle z krwistymi zębiskami i zrzucają nas z belki. Zabijamy je i mierzymy się przy okazji z normalnym rekinem ludojadem. W końcu spadamy na koniec. Tam atakuje nas jakiś tłusty zarządca ZOO z miotaczem ognia w ręku. Ostrzeliwujemy i kończymy te przerażające ZOO...

Tak na serio to mi się nudziło.

Hm... W pierwszej odsłonie Painkillera moim wiecznym faworytem będzie... Broń ''Painkiller''- Prosta w obsłudze (), ładnie zabija (robiąc przy tym idealną masakrę na jaki zasługuje klimat Painkillera) no i ma fajne ostrza w 2 wersji. :-)

W Battle out of Hell- Bełtacz! Idealne strzały a druga wersja zadaje idealnie obrażenia. No i tak jak wyżej- Nadaje dużo masakry.